Gedrag van een baby

Verklaring voor gedrag van een baby:

De conclusies die ik in deze tekst m.b.t. het gedrag van een baby getrokken heb zijn niet bewezen, het zijn theoretisch gezien dus hypothesen.

De visie die ik hieronder schets is tot stand gekomen door met name de nascholingen die ik gevolgd heb, met in het bijzonder de cursussen van Frank de Bakker.

Bij de geboorte van een baby zijn alle hersencellen al aangemaakt. Pas na de geboorte worden de gliacellen in de grote hersenen aangemaakt. Deze gliacellen zorgen voor de verbindingen tussen de hersencellen. De hoeveelheid gliacellen zal uiteindelijk ongeveer tien keer zo veel worden als het aantal aanwezige hersencellen. Pas wanneer er verbindingen ontstaan tussen de verschillende hersencellen kan een baby mentaal verbanden leggen.

De verbindingen tussen de hersencellen zorgen ook voor ons bewustzijn, wat betekent dat een baby nog geen bewustzijn heeft zoals oudere kinderen en volwassenen dit hebben.

De grote hersenen zijn evolutionair gezien de ‘nieuwste’ hersenen en zullen uiteindelijk  ‘domineren’ over de, evolutionair gezien, ‘primitievere’ delen. De grote hersenen zijn dus verantwoordelijk voor ons bewustzijn en de primitieve delen zijn verantwoordelijk voor alle onbewuste acties zoals ademhaling, hartslag, darmperistaltiek, hormonale balans etc.

Bij baby’s zijn de primitieve hersendelen overheersend, gezien de grote hersenen zich nog verder moeten ontwikkelen.

Een zeer belangrijk deel van de primitieve hersenen is de medulla oblongata. Dit is een klein onderdeel van de hersenstam en ligt net voor de grote opening van de schedel waar je ruggenmerg doorheen loopt om in de wervelkolom verder door te lopen.

De tiende hersenzenuw, de nervus vagus, ontspringt vanuit de medulla oblongata en gaat naar bijna alle organen. 20% van de informatie gaat van de hersenen naar de organen en 80% van de informatie gaat van de organen naar de hersenen. Dat wil zeggen dat de functie van de zenuw, met name, is de hersenen op de hoogte houden van de staat van de organen en af en toe zal er een impuls komen vanuit de hersenen om de organen bij te sturen.

Gezien de totale hoeveelheid informatie die in een baby zijn hersenen verwerkt wordt met name komt van de feedback van de organen, zal dit, mijns inziens, dan ook voor het grootste deel bepalend zijn voor hoe een baby zich voelt.

Dit is volgens mij dan ook de reden dat voor een baby honger, darmkrampjes, een vastzittende boer, of een slechte darmflora zo bepalend is voor het gedrag van een baby.

Je organen nemen, naast de vertering en opname van voedingsstoffen, ook voor het grootste deel de aanmaak en opslag van hormonen voor hun rekening. Bij het langdurig minder goed functioneren van je organen zal dit deel ook beïnvloed worden.

Wanneer een kindje wat ouder is en er meer verbindingen zijn aangemaakt in de grote hersenen, zullen deze hersenen overheersen op de primitieve hersenen en reageert een kind minder hevig op bijvoorbeeld honger of darmkrampjes, omdat de grote hersenen deze prikkel kunnen onderdrukken.

Hetgeen wel eens gezegd wordt dat je een (huil)baby moet laten huilen, omdat de baby er anders aan went om alleen maar op de arm te zijn en de ouders dus met huilen manipuleert om hem of haar op te pakken, is mijns inziens onzin.

Een baby wil opgepakt worden wanneer deze een gevoel van onbehagen heeft, omdat de moeder of vader een gevoel van bescherming en vertrouwen geeft. Gezien een baby vrijwel nog geen verbindingen tussen de hersencellen heeft aangemaakt, ontbreekt het nog aan ‘actie-reactie inzicht’ en kan er dus nog geen sprake zijn van manipuleren.

Indien een baby veelvuldig huilt zonder duidelijke reden, zal je moeten proberen te achterhalen wat de reden is waarom de baby huilt. Indien je hier zelf niet achter kan komen, of niets aan kan doen, kan een osteopaat in veel gevallen hulp bieden, omdat deze als één van de weinige, zo niet enige, hulpverleners ook naar de mobiliteit van de organen en schedelbeenderen kijkt.